SPM.29

สวัสดีค่ะ หนูชื่อฟ้าอยู่ม.4/5 การเรียนก็จะเรียกว่าแย่มากก็ว่าได้ฮ่าๆๆมีวันหนึ่งเรียนวิชาสังคมอยู่คุณครูก็ได้บอกว่าทางครูได้คุยกันว่าจะเอานักเรียนห้องม.4/5มาเป็นห้องเรียนเพาะพันธุ์ปัญญาตามโครงการอะไรสักอย่างฮ่าๆ ที่แรกหนูก็ไม่ได้คิดอะไรมากค่ะเพราะเป็นของห้องด้วยคงไม่มีไรมาก แล้วต่อมาคุณครูก็ได้นัดห้องหนูมาพูดมาบอกว่าโครงการเพาะพันธุ์ปัญญาเป็นอย่างนี้นะเราต้องเรียนรู้ด้วยกันทั้งห้องทุกคนต้องรู้ต้องเข้าใจด้วยกัน คือได้ยินที่ครูพูดปุ๊บหนูคิดว่ามันคงต้องมีอะไรมากแน่ๆแล้วต่อมาก็ได้รู้ว่าเป็นโครงการที่ดีมากค่ะ ช่วงนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นกับโครงการนี้พอสมควร แล้วต่อมาครูก็ได้พาไปสถาณที่ที่บ้านเจียดค่ะ ไปดูไหเก็บศพของคนสมัยก่อนประวัติศาสตร์ก็สนุกดีค่ะไปครั้งแรกเลยที่บ้านเจียดแล้วก็ได้ไปอีกเป็นครั้งที่สองแต่ครั้งนี้มีการต้อนรับคนที่มาดูงานด้วยค่ะ แต่ไม่ใช่พวกหนูหรอกนะคะ คือครูพาไปดูที่มีนักเรียนมาให้คำอธิบายแนะนำสถานที่ค่ะ พอแขกมาเขาก็เริ่มพูดๆไปแล้วมีประโยคนึงที่แขกถามแล้วเขาตอบไม่ได้ ครูที่พาพวกหนูไปก็หันมาบอกว่านี่แหละถ้าเราท่องจำมาเราก็ไม่สามารถที่จะอธิบายได้หรือพูดง่ายๆว่าเราไม่เข้าใจ แล้วโครงการเพาะพันธุ์ปัญญานี้ก็จะสอนให้เราเรียนรู้ด้วยตนเองอย่างเข้าใจไม่ต้องท่องจำ เมื่อเราเข้าใจเราก็จะกล้าที่จะพูด กล้าที่จะแสดงออก ในหัวสมองตอนนั้นรู้สึกว่ามีแรงผลักดันมากเลยค่ะ ฮ่าๆ แล้วครูก็ได้นัดไปในช่วงวันหยุดคือแบบก็ไม่อยากไปเลยขี้เกรียจตื่นขี้เกรียจทุกอย่างอยากจะนอนอยากจะพักผ่อนเรียนมาห้าวันแล้วอยากนอนตื่นสายๆบ้างแต่ก็ต้องไปค่ะ นึกถึงคุณครูและนึกถึงเพื่อนๆแล้วจิตใต้สำนึกมาจากไหนไม่รู้ฮ่า มีอยู่ช่วงที่เปลี่ยนโครงงานใหม่หมดคือตอนนั้นอะไรก็จะส่งไม่ทันแล้วคิดอะไรได้ก็ทำๆไปเลยกลับบ้านค่ำพอดีช่วงนั้นโรงเรียนหยุดสี่ห้าวันนี่แหละค่ะแต่สำหรับพวกหนูและคุณครูไม่ได้หยุดจ้าตอนนั้นก็ตั้งใจทำค่ะและเหนื่อยมากเขียนเรื่องกล้วยตากไปนำเสนอโครงงานที่ม.อุบลแต่อย่างน้อยๆก็ได้เห็นว่าเพื่อนๆในกลุ่มก็ช่วยกันทำงานดี รู้สึกสามัคคีหยอกล้อกันบ้างแม่โทรตามบ้างก็โดนด่าบ้างแต่ก็สู้ๆค่ะครูบอกว่าเราจะผ่านมันไปด้วยกัน
บันทึก นางสาวอรญา ทองภู ม.4/5 เลขที่21